आसवांचे आटणे झाले कधी
दुःख मज ना वाटणे झाले कधी
कोरडे मानीत गेलो ग्रीष्म मी
हे नभाचे दाटणे झाले कधी
रोख ना, ना दागिने, ना बंगले
वेदनांचे साठणे झाले कधी
वाटले नेतील तारुन वादळी
त्या शिडांचे फाटणे झाले कधी
वैनतेया कृष्णही स्वामी जरी
पंख त्याचे छाटणे झाले कधी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा